Ondanks het feit dat ik het gilde der trimmers al lang niet meer overstijg, meen ik toch dat Henk Harenberg er gevaarlijke opvattingen op na houdt. Hij laat zich leiden door verkeerde interpretaties en inherent foute conclusies.
Als ik Henk goed begrepen heb, traint hij niet meer dan zo'n 220 km in de maand. Dat is 55 km in de week. Met die training wil hij de Spartathlon uitlopen. Zijn argument is dat 'het meeste tussen de oren zit'. Nou is mentaliteit inderdaad erg belangrijk, maar het gaat veel te ver, het is gevaarlijk zelfs, om in deze louter op mentaliteit terug te vallen. Voor uitleg van dit gevaar verwijs ik naar de voorlichting die bijvoorbeeld de KNAU hierover geeft aan beginnende lopers.
Het is daarom dringend af te raden om met 55 km in de week een wedstrijd in de hitte, in de bergen ook, van 245 km te lopen. Het is zelfs link om op zo'n manier een marathon te lopen.
Henk memoreert Kouros. Die zou aan een duurloop van 12 km genoeg hebben en een voorbeeld zijn van het feit dat het nut van gedegen training op zijn minst twijfelachtig is.
- Toegegeven, gezien zijn prestaties en achtergrond voelen we sterk de drang om mythische verhalen rond de persoon Kouros te vertellen. In die zin is het prachtig te vertellen dat hij bijna niet traint. Kouros zal zelf ook de stimulans voelen om die mythische proporties in stand te houden. Wat is er mooier dan de bevestiging krijgen dat je een wandelende mythe bent? Maar ondanks het feit dat Kouros geen normaal mens is, moet ook hij zich houden aan biologische wetten, omdat hij daar nou eenmaal onderdeel van is.
Ook Kouros moet dus kilometers draaien. Dat is meer dan 12 km per dag. Hij zal ongetwijfeld regelmatig een periode minder trainen. Hij zal ook regelmatig een aantal maanden helemaal niet trainen, als er geen wedstrijd is. Dat komt vaker voor. Aan de andere kant zal Kouros misschien een aantal keren per dag 12 km trainen en bepaalde essentiele eenheden (zoals misschien een lang stuk fietsen of een lange wedstrijd) niet als training bestempelen. Maar ze werken wel als training en bereiden hem wel voor op een (andere) wedstrijd. Die wedstrijd is ook weer een training, als je daarna door rustige duurlopen de zaak onderhoudt. Zo zijn er meer mogelijkheden, waarbij het adagium is: omvang.
Henk citeert ook een andere grootheid, Ron Teunisse, die zegt dat ultralopen 80% mentaal is. Alhoewel ik in deze niet over exacte percentages wil debatteren, denk ik dat dit aan de hoge kant is. Bovendien draaide ook Ron behoorlijk wat kilometers. Dat hij er wellicht niet uitzag als een afgetrainde Keniaan, zegt niet dat Teunisse overtollig vet had. Zijn lichaamsbouw was anders. Indien het echt zo is dat Teunisse veel meer vet had, had hij nog veel verder kunnen komen met een antal kilo's minder. Vergelijk het met pakken suiker die je niet meer mee hoeft te sjouwen. Dat maakt een lange tocht heel wat makkelijker.
Het verhaal ligt dus ietwat genuanceerder dan zich in eerste instantie laat aanzien. Ik zou zeggen: Henk, jongen, je lijf heb je maar 1 keer van Onze Lieve Heer gekregen. Laat je niet gek maken.
Dirk Westerduin
Nota van de redactie: wat de training van Kouros betreft zie ook http://www.ultraned.org/n_item/f2396.php
|
|