|
De ultieme voorbereiding
Door Arnoud Bodde
Er hangt een gezellige sfeer in het vliegtuig. Ondanks de inmiddels urenlange vertraging laten de Russen zich niet kennen. Dat de door hen normaliter zo gevreesde Fransman Pascal Fetizon (immers drievoudig winnaar) evenals zijn teamgenoten waarschijnlijk al lang op één oor ligt in Hotel Royal York, zal ze nu even worst zijn. Ze concentreren zich liever op hun favoriete, typisch Russische, tijdverdrijf.
Nee, niet de fles wodka. Igor, Denis, Alexei en Mikhail weten wel beter. Ze hebben per slot van rekening de hele dag nog niet geslapen. Om hun slaaptekort zo vlak voor de grote wedstrijd te combineren met alcohol gaat ze iets te ver. Ze zijn geen amateurvoetballers. Nee. Igor, Denis, Alexei en Mikhail hebben zich midden in het gangpad rond de draagbare karaokeset van Alexander genesteld, een bescheiden cd-speler met een handzaam microfoontje en twee boxen van 12 watt. Alexander, een paar maanden geleden vijftig geworden, probeert achterin het toestel, breeduit over drie stoelen, een dutje te doen. Af en toe tuurt hij tussen zijn oogleden door, als een van zijn jongere landgenoten een valse noot zingt.
Even verderop zit Oleg. Bij het raam, bij de nooduitgang. Glimlachend kijkt hij op als Denis zich waagt aan de eerste tonen van The Sidewinder Sleeps Tonite van R.E.M. Hij wel. Bij het refrein raakt Denis, de Engels taal niet machtig, de draad volledig kwijt, tot groot vermaak van de anderen. Oleg droogt zijn betraande ogen en wil eigenlijk nog wat verder lezen in zijn boek, als het vliegtuig begint te schudden. Het is bijna twee uur in de ochtend, lokale tijd. De daling naar vliegveld Eelde is ingezet.
Oleg Kharitonov wint in 2005 de RUN van Winschoten. Igor, Alexei en Mikhail eindigen in de top tien. Alexander wordt keurig kampioen in zijn klasse M50. Denis valt uit. Kharitonov zet een tijd neer van 6 uur 30 minuten en 31 seconden. Een bijzonder knappe prestatie. Knap, niet eens zozeer vanwege de tijd, maar des temeer omdat hij die nacht maar drie uur heeft geslapen. Vlak voor de start maakt hij zich er allerminst druk om. 'Yes, not perfect preparation, maybe', zegt hij me lachend. Hij klopt titelverdediger Mario Ardemagni uit Italië met tien minuten. Nog eens tien minuten daarna komt de gevreesde Fetizon binnen.
Een jaar later rijd ik met mijn vriendin van Rotterdam naar Winschoten. Het is de nacht voor de RUN, maar ik wilde het optreden van blueslegende B.B. King niet laten schieten. Met alle gevolgen van dien. Ik krijg niet meer dan twee uur slaap en stap 's ochtends gapend en glimlachend achterop de motor voor Radio Winschoten. Het is niet de mooiste wedstrijd, maar wel de beste uitzending sinds jaren, concluderen we na afloop bescheiden. Ach, ja, die voorbereiding. Ben benieuwd of Kharitonov dit jaar ook weer een halve nacht overslaat. Ik wel.
- - - -
Noten door Martien Baars. Met dank aan Dick Hensens die deze week de laatste hand legde aan de kopij en opmaak van het 2e RUN-Journaal van 2007, dat volgende week woensdag 5 september verschijnt in een oplage van 40 000, huis aan huis verspreid in Oost-Groningen. Net als de pagina’s van het 1e RUN-Journaal (dat afgelopen juni verschenen is) komen ook die van het 2e als pdf-bestanden op de RUN-site te staan: http://www.runwinschoten.nl
Dick zond mij het stuk hierboven om het als voorpublicatie op Ultraned te zetten. Arnoud Bodde, de schrijver van de mooie column, is in het dagelijks leven journalist bij het Dagblad van het Noorden. Bij elke RUN is hij als vrijwilliger heel actief voor Radio Winschoten. Arnoud meldde mij dat de lezer wel dient te beseffen dat zijn column geïnspireerd werd door de late aankomst van de Russen maar dat de gebeurtenissen in het vliegtuig geheel uit zijn eigen fantasie ontsproten zijn.
Met alle aandacht voor de World Cup 100 km en voor het 100 km kampioenschap van de World Masters Athletics, dreigt het Europees kampioenschap 100 km straks bij de RUN 2007 op 8 september wat weggedrukt te worden. Daarom is het goed om de Europese sterren van de afgelopen twee jaar nog even naar voren te halen.
De eerste 10 tijdens het EK 100 km, RUN Winschoten 10 sept 2005:
1 Oleg Kharitonov (RUS) 6:30'31
2 Mario Ardemagni (ITA) 6:40'39
3 Pascal Fétizon (FRA) 6:50'22
4 Dzmitry Bula (BLR) 6:52'37
5 Miguel Angel Jimenez (ESP) 6:52'50
6 Alexei Izmailov (RUS) 6:54'40
7 Mikhail Kokorev (RUS) 6:56'29
8 Igor Tyazhkorob (RUS) 6:56'56
9 Lorenzo Trincheri (ITA) 6:58'55
10 Jörg Hooss (GER) 7:01'32
en het vrouwenpodium bestond uit
1 Monica Casiraghi (ITA) 7:53'25
2 Birgit Schönherr-Hölscher (GER) 7:53'28
3 Karine Herry (FRA) 7:55'53 Beste Belg was 19 Lucien Taelman 7.35.25 (en beste M45) en beste Nederlander 24 Veron Lust 7.46.25 (tevens Nederlands Kampioen). De Russen wonnen het landenklassement, gevolgd door de Fransen en de Duitsers. De Belgen werden xxe (Lucien Taelman, Ivan Hostens en Geert Stynen; Marc Papa was geblesseerd en kwam niet aan de start) en de Nederlanders yye (met Veron Lust, Math Roberts en Edward de Ruiter). De teamuitslag is niet terug te vinden op Ultraned en ook niet op Runwinschoten.nl dus moet ik nog wat verder speuren ;-)
Vorig jaar werd de Spanjaard Gonzales de Europees kampioen 100 km in de Nacht van Vlaanderen en wonnen de Spanjaarden ook het landenklassement, gevolgd door de Fransen en de Russen.
De eerste 10 tijdens het EK 100 km, Torhout 16 juni 2006
1 José Maria Gonzales (ESP) 6:23'44
2 Dzmitry Bula (BLR) 6:33'56
3 Yannick Djouadi (FRA) 6:38'19
4 Pascal Fetizon (FRA) 6:38'22
5 Miguel Angel Jimenez (ESP) 6:42'58
6 Alexey Izmaylov (RUS) 6:44'10
7 Igor Tyzhkorob (RUS) 6:46'09
8 Fermin Martinez (ESP) 6:53'42
9 Janos Zabari (HUN) 6:54'13
10 Sandor Barcza (FRA) 6:55'17
en het vrouwenpodium bestond uit
1 Birgit Schönherr-Hölscher (GER) 7:58'44
2 Laurence Fricotteau (FRA) 7:59'22
3 Christine Lelan (FRA) 8:01'54 Beste Nederlander was 21 Veron Lust 7.28.55 en beste Belg was 23 Lucien Taelman 7.29.10. Nederland kwam met slechts 2 lopers aan de start (en finish) en deed dus niet mee in het teamklassement. België werd 8e in het landenklassement met in totaal 12 geklasseerde teams middels Lucien Taelman, Renaat Moyson en Ivan Hostens. Een ontgoochelde Marc Papanikitas moest na 90 km opgeven, na op 75 km nog 8e gelegen te hebben, zie http://www.ultraned.org/v_item/f3397.php . Duimen dat het voor Papa nu een keer mag uitpakken op dit EK zoals hij zelf hoopt/verwacht ! |
|
Ter herinnering:
De deadline voor het inleveren van kopij voor Ultraloper 3 is 4 oktober 2007 (dierendag) om 12:00 am.
Dan begin ik met de vormgeving. Dit boekje gaat daarna, voor een losbladige proefdruk, direct naar de drukkerij.
Als u dringende redenen heeft waardoor het kopij later komt, laat het dan svp voor 4 oktober even weten. Dan kan ik proberen een plek open te houden voor uw kopij.
Met vriendelijke groet,
Prisca
redactie-ultraloper provider orange.nl
meer informatie staat o.a bij : www.ultralopen.com…..Columns…….: 4 juli 2007
|
Op verzoek schrijf ik wat laatste ontwikkelingen over mijn gezondheidstoestand. Ben op 27 augustus na aanleiding van een MRI-scan over de totale wervelkolom, op controle in het MMC geweest. Mijn rug is in grote mate versleten. Er zijn geen therapeutische hulpmiddelen beschikbaar om de boel te repareren. Toen ik nog liep was deze slijtage al sluimerend aanwezig, als een soort vermomming, maar kon door het veelvuldig activeren en wekelijkse sportmassage nog een verborgen blessure blijven. Door de verplichte bedrust tijdens het ziekenhuisverblijf raakte de wervelkolom met alles wat er aan vast zit zo van streek, dat de echte blessure zich op een plotseling heftige en afgrijselijke wijze uitte. Dag hardlopen, finito.
Gloort er nog hoop? Met mijn neuroloog ook de balans- en evenwichtsproblemen besproken. Zowel in Veldhoven als op het UMC Radboud in Nijmegen is geen echte oorzaak gevonden. Wel zeggen de behandelende neurologen dat mijn excessieve sportbeoefening geen aanleiding geweest kan zijn. Wat dan wel? Omdat er mogelijk elders meer deskundigheid aanwezig is, word ik door de neuroloog geadviseerd een onderzoek in het Academisch Ziekenhuis in Maastricht te laten verrichten. Uiteraard grijp ik deze mogelijkheid met beide handen aan. Ik bezoek nog regelmatig de sportarts die me middelen aanreikt om de mobiliteit te vergroten, zoals Nordic Walking. Gemiddeld loop ik er dagelijks 8 tot 10 km mee. Het ‘los’ lopen gaat moeizaam. Fietsen op een tweewieler kan ik sinds januari niet meer. Daarom schaf ik een driewieler ligfiets aan.
HERINNERINGEN
Een mooie periode in mijn leven, misschien wel de mooiste. Het waren heerlijke jaren. Wat een onbezorgde tijd! In de tachtiger en negentiger jaren was ik lid van toerclub ’Le Champion’, in die tijd Nederlands grootste vereniging op loop- en fietsgebied. Ik koesterde de racefiets. Er werden ritten in binnen- en buitenland georganiseerd. Je wereld werd uitvergroot, als je weer eens deelnam aan een toertocht van 250 tot 300 km. Ik voelde me een held toen ik nog op 60-jarige leeftijd de top van de Keutenberg (22 procent) bereikte, zonder de grond te raken. Noord-Frankrijk, de Eifel, Ardennen, de Hallembay, een kanjer van een berg waar ik met een vaartje van rond de 80 km vanaf denderde. Wat gaf dat een opwinding.
In de winter werd de fiets ingevet en in de garage gehangen. De conditie hield ik op peil met loopjes in de bossen, en kwam wel eens uit op korte wedstrijden. Ik werd door een lid van Veteranen Nederland uitgenodigd om met 4 mensen (estafette) een 6 uur wedstrijd in Budel bij Ton Smeets te lopen. Wat wordt er van mij verwacht, kan ik wel hard genoeg, vroeg ik me besluiteloos af. Nee, het zou een plezierig onderonsje worden. En het werd een echte openbaring, we werden de hoogst geklasseerde van de 4 teams. Ik weet nog goed dat ik tegen Gijs (toen kende ik hem nog niet met naam) zei, enorm respect te hebben dat hij 6 uur aaneen zoveel km aflegde. ‘Dat kun jij ook’, zei hij. Een half jaar later liep ik in 62½ km in de 6 uur van Breda en was niet moe, maar ontzettend opgewekt. Ik had een afschuwelijk afzien verwacht, maar het gemak waarmee ik de volgende dag weer aan het trainen sloeg, verbaasde me. De fiets bleef voortaan in de garage.
De jaren die volgde zijn van een onvergelijkbare schoonheid. De heerlijkste jaren. De blubber, hagel, sneeuw, regen en hitte waren onderweg vijanden, maar aan de finish liefdevol gekoesterde hindernissen. Van alle 130 wedstrijden heb ik verslagen gemaakt. Waarom? Was het vooruit kijken? De ontroeringsmomenten zijn gek genoeg toegenomen. Als er nu in het weekend wedstrijden zijn, zoek ik mijn verslag van vorig jaar op, en beleef de wedstrijd op dezelfde tijd met kinderlijke spanning mee. Lach me maar uit, maar ik strijd in gedachten mee, wat me met de neus op de betekenis van gezondheid doet belanden.
De meeste mannen lopen het liefst vóór de vrouwen uit, ik niet. Ik genoot van hun schitterende atletische achterkant en een geinig kletspraatje. Soms gingen er heftige rillingen door me heen, als ik me weer bewust werd van het bevoorrecht zijn. Natuurlijk ontkom je niet aan pijntjes, maar die voel je amper, want de finish wacht. De finish. Daar wilde ik zo snel mogelijk zijn. Achteraf gebleken is dat een verkeerde obsessie gebleken. In de afgelopen jaren heb ik er heel veel energie ingestoken en moest daarom voor mezelf een goede prestatie leveren. Omdat je alleen maar kunt presteren als je bezeten ben van je sport, trainde ik hard, maar nam ook voldoende rust. Meedoen om erbij te horen heeft voor mij geen waarde. Dus iedere wedstrijd zo hard mogelijk rammen in de hoop in mijn categorie het hoogst haalbare eruit te halen. Als je zo jaren lang wilt vlammen, mag je dit gerust roofbouw plegen op je lichaam noemen. Soms door het oog van een naald gekropen, tot de kracht van het aanvallen door de spieren en hersenen verhinderd werd. Toch komt er geen einde aan mijn lopersgeluk. Geen spijt, het heeft me verrijkt, ik kon niet anders.
Vincent Schoenmakers
|
Osnabrucker Land Marathon Bissendorf (GER) 25-08-2007
Tijdens het zoeken op internet naar marathons kwam ik de Osnabrucker Land Marathon tegen. Redelijke dicht bij huis. Normaal is 2 uur rijden de grens. Maar omdat binnen twee uur rijden geen marathon te vinden was een uitzondering gemaakt en afgereisd naar Bissendorf. Een klein dorpje onder de rook van Osnabruck. Direct aan de snelweg. Dus nog goed bereikbaar ook. Start en Finish aan de rand van het dorp. Het parcours is in de vorm van een acht. De eerste ronde is 15 kilometer en de tweede 6 kilometer. Echte vlak is het niet. In het parcours zijn 121 hoogtemeters te overwinnen. Met in de kleine ronde een echte kuitenbijter. Totaal dus 242 meter omhoog en natuurlijk omlaag tijdens de Osnabrucker Land Marathon. Met twee keer de pittige bult in de kleine ronde.
Bij de start een gezellige drukte. Natuurlijk is de in Duitsland gebruikelijk “kaffee und kuchen” volop te verkrijgen. Je ruikt de braadworsten en er wordt al volop bier getapt. De toeschouwers maken er een leuke middag van. Naast de marathon is er ook een halve marathon, 11 kilometer, 5 kilometer, marathon estafette en een Nordic Walk.
Start van de marathon was om 15:30 met temperatuur van plusminus 25 graden. Na de start direct het dorp uit het glooiende landschap in. Tot kilometer 7 loopt het parcours over asfalt. Rustige buitenweggetjes met hier een daar een huisje. Bij kilometer 7 gaan we van de weg en wordt het onverhard. Zandwegen die ons door bossen en langs landerijen leiden. Bij 8,5 kilometer even weer verhard en door een dorpje. Daarna direct weer via zandwegen de landerijen in. Op de heuvelrug in de verte zie je de snelste lopers. Vanaf die heuvelrug is het een lange afdaling terug naar Bissendorf. Door het dorp en dan de kleine ronde. Geen zandwegen op deze ronde. Hoofdzakelijk asfalt met een klein stukje schelpenpad. De verzorgingposten lagen om de 4,5 kilometer.
De hoofdprijs ging zowel bij de heren als bij de dames naar Nederland. Bij de heren werd Machel Nuyten winnaar in een tijd van 3:02 en bij de vrouwen werd Jannet Lange winnaar in een tijd van 3:53.
Nederlandse deelnemers:
1 Nuyten, Machel 3:02:12,2
15 Lange, Jannet 3:53:04,4
42 Mik, Gerik 4:26:43,4
48 Houwen, Sietze 4:33:39,0
Website van de Osnabrucker Land marathon: http://www.o-l-m.de
Gerik Mik
|
|
15 jul 2018
top pagina
Kalender info